Διακόπτω την κανονική ροή του προγράμματος και τη συγγραφή του μουσικού (πρόσκληση από το elafini) και του αυτοβιογραφικού post (πρόσκληση από Μπαμπάκη) για να σας ανακοινώσω ότι δεν ξέρω αν θα προλάβω να τα γράψω πριν με φάνε λάχανο.

Κατά καιρούς έχω λάβει διάφορες "προσφορές" για να ανοίξω λογαριασμούς Αφρικανών στρατηγών στο εξωτερικό (με το αζημίωτο βέβαια), προσφορές για Viagra/Cialis και άλλα "διεγερτικά" (ουδέν σχόλιον παρακαλώ), οζονοθεραπείες, λοταρίες στις οποίες έχω κερδίσει χωρίς να έχω συμμετάσχει ποτέ, σεμινάρια εσωτερισμού κλπ. Αλλά αυτό που ήρθε σήμερα ξεπερνάει και τα όρια κάθε φαντασίας. Συν ότι θα πρέπει να τα σκάσω και όχι να μου τα σκάσουν!

Κοπυπαστάρω αβέρτα τα πιο hilarious σημεία (τα συντακτικά και άλλα λάθη ανήκουν στο δολοφόνο μου):

"I have being paid $50, 000.00 in advance to terminate you with some reasons listed to me by my employer,its one i believe you call a friend" - άμα έχεις τέτοιους φίλους τι τους θέλεις τους εχθρούς! Ρε λες να είναι το boss μου που δεν μπορεί να ανεχτεί την τεράστια (ναι, καλά) επιτυχία της δουλειάς μου;

"Ι have followed you closely for one week and three days now and have seen that you are innocent of the accusation" - ψυχόπονος ο δολοφόνος, δε λέω.

"Now listen,I will arrange for us to see face to face but before that I need the amount of $80,000.00" - εδώ γίνεται ενδιαφέρον το πράγμα: να με φάνε ή να πληρώσω; Κουρτίνα 1 ή Κουτί Α; Και ποιος να είναι ο δολοφόνος μου; Μήπως ο David Santos, ο ποιητής με το αγγελικό πρόσωπο και το αγελαδίσιο βλέμμα;

και το καλύτερο:

"I repeat no police or else I will blow your head off. Lucky you." - Oh lucky you, there's nothing to lose, so if it's really true, oh lucky youououu...

Επειδή λοιπόν ανά πάσα στιγμή μπορεί να μπουκάρει ένας μυστηριώδης δολοφόνος στο γραφείο/αυτοκίνητο/σπίτι και να με φάει πισώπλατα και μπαμπέσικα τινάζοντας τα μυαλά μου στον αέρα, σας χαιρετώ εκ των προτέρων, χάρηκα που σας γνώρισα, και το blog μου το αφήνω στη lifewhispers.

Mood: Goodbye, farewell and amen