Βλέποντάς το εκ των υστέρων, νομίζω ότι χτες ήταν η πιο κουραστική ημέρα της ζωής μου. Σηκώθηκα στις πεντέμιση το πρωί, μετά από ψιλο-ξενύχτι. Ο brother παρουσιαζόταν στον στρατό στο Μεσολόγγι και έπρεπε να τον πάω. 260 χιλιόμετρα απόσταση, ευτυχώς οι δρόμοι ήταν άδειοι και το ταξίδι άνετο. Τέλος πάντων, ο brother μπήκε (σνιφ) και εγώ είπα να κάνω μια βόλτα στο Μεσολόγγι προτού πάρω το δρόμο της επιστροφής. Για όσους δεν έχουν πάει, να πω ότι πρόκειται για μια όμορφη πόλη που θυμίζει λίγο από Ναύπλιο. Ενδείκνυται για Σ/Κ, άνετα. Έχει και καλό ψάρι, κέφαλους και χέλια από τη λιμνοθάλασσα (σλουρπ).

Κατά τις 3 το μεσημέρι, και μετά από 520 χιλιόμετρα οδήγησης, ήμουν στο γραφείο, ήδη ψόφιος. Η εύλογη ερώτηση είναι για ποιο λόγο πήγα. Υπήρχε σοβαρός λόγος, περίμενα ένα mail στο οποίο έπρεπε να απαντήσω άμεσα - αλλά το mail δεν ήρθε ποτέ. Φεύγω κατά τις 5 για να συναντηθώ με τους καινούριους ενοικιαστές μου στις 5:30 για την υπογραφή των συμβολαίων. Ε, είπα ότι μετά από αυτό θα μπορέσω να πάρω έναν υπνάκο γιατί τα μάτια μου θύμιζαν κουμπότρυπες. Πού τέτοια τύχη.

Μετά την υπογραφή των συμβολαίων με παρακάλεσαν αν μπορούσαν να μπούν σήμερα. Ευτυχώς είχαν γίνει όλες οι δουλειές στο σπίτι, αλλά χρειαζόταν μια βαρβάτη γενική καθαριότητα. Και επειδή οι ενοικιαστές είναι καλοί (= καλά λεφτά) και το μανίκι που έχω τραβήξει με αυτό το διαμέρισμα μεγάλο είπα "ναι" για να τελειώνω μια ώρα αρχύτερα, γνωρίζοντας πάντως τι με περιμένει.

Εν συντομία, μεταξύ 7 και 11 καθάρισα τα εξής:
- Μπάνιο (μπανιέρα, νιπτήρες, τα πάντα)
- Κουζίνα (ντουλάπια, νιπτήρες κλπ.)
- Τζάμια
- Ρολλά (το χειρότερο όλων)

Εκτός από αυτά έριξα κι ένα τρελό σφουγγάρισμα σ' όλο το σπίτι. Η μαρμαρόσκονη είναι η χειρότερη βρωμιά. Ever.

Η πλάκα είναι ότι είχα τόση υπερένταση που όσο έτριβα και καθάριζα σαν μανιακός δεν αισθανόμουν καμία κούραση και μάλιστα με ικανοποίησε τόσο πολύ το αποτέλεσμα που μετά έπλυνα και κάτι πιάτα, έτσι για επιδόρπιο. Το πόσο κουρασμένος ήμουν το κατάλαβα όταν κατά τις 11:15 άραξα στην τηλεόραση. Ούτε κατάλαβα για πότε κοιμήθηκα, ξέρω όμως ότι ξύπνησα κατά τις 2 και εκείνη την ώρα το Alter έδειχνε το Fight Club!

Τέλος πάντων το καλό είναι ότι σήμερα το πρωί παρέδωσα τα κλειδιά και το θεωρημένο από την Εφορία συμβόλαιο στους ενοικιαστές (άλλη μια δουλειά που μου πήρε μόλις 5 λεπτά!) και τελείωσα. Ο brother δεν με πήρε τηλέφωνο, φαντάζομαι ότι θα ξεκίνησε ήδη να πήζει σ' αυτή την παρανοϊκή υπόθεση που λέγεται στρατωτική θητεία... Αισθάνομαι περίεργα όμως. Κατάκοπος, λίγο θλιμμένος, ανακουφισμένος, αγχωμένος, όλα πακέτο. Θα περάσουν όλα, το ξέρω, αλλά μέχρι τότε δεν είναι και ό,τι πιο ευχάριστο.

Mood: Undefinable

Y.Γ. Elafini και Μπαμπάκη, θα ανταποκριθώ στις προσκλήσεις σας. Just bear with me...