Ζγκατάψυξ
Ετοίμαζα ένα post μετά από πρόσκληση της lifewhispers αλλά με πρόλαβε ο χιονιάς. Αυτός ο κλασικός χιονιάς που μας επισκέπτεται κάθε 3-4 χρόνια και παραλύει όλο το σύστημα για κάνα δυο-τρεις μέρες. Που σε σχέση με το 2004 είναι πιο χαλαρός, δεν έχει γονατίσει όλη την Ελλάδα, αλλά που ακόμα κι έτσι, με 3 ώρες και 10 πόντους χιόνι, απαιτεί τη χρήση αντιολισθητικών αλυσίδων ακόμα και στο κέντρο της Αθήνας.
Τις περιμένω πώς και τι αυτές τις μέρες, πάντως. Το Σάββατο το βράδυ, και ενώ το φαινόμενο ήταν σε εξέλιξη και κατέβαινε προς Αθήνα, ένιωθα μια όμορφη προσμονή και έβγαινα κάθε 10 λεπτά στο μπαλκόνι φιλικού μας σπιτιού προς τα βόρεια για να δω τι γράφει το θερμόμετρο. Κατά τις 5 το πρωί με ξύπνησε (όπως συνηθίζει τον τελευταίο καιρό) η μικρή Περσεφόνη λόγω πείνας, και ενώ της έδινα τις κροκετούλες της διέκρινα τα χιονισμένα δέντρα στον ακάλυπτο - από τότε δεν κατάφερε να με ξαναπάρει ο ύπνος και μέχρι τις 9:30 χαζοκοιμόμουν.
Καταφέραμε να οδηγήσουμε γύρω από τον Λυκαβηττό πριν κλείσει εντελώς η περιφερειακή, και εκεί κατά τις 4 το απόγευμα το θερμόμετρο έδειχνε -2. Γίναμε μάρτυρες ενός τυπικού δείγματος νεοελληνικής αρτηριοσκλήρωσης με πρωταγωνιστή την Ελληνική Αστυνομία: για όσους δεν γνωρίζουν ο Λυκαβηττός έχει δύο δρόμους που οδηγούν προς το θέατρο, τον κύριο και έναν μικρότερο που είναι μόνο κάθοδος. Η Αστυνομία είχε απαγορεύσει την άνοδο προς το θέατρο από τον κύριο δρόμο, αλλά είχε αφήσει ανοιχτό τον μικρότερο, με την δικαιολογία ότι "είναι μόνο κάθοδος". Στην επισήμανσή μου ότι αυτοκίνητα ανεβαίνουν σωρηδόν μου απάντησαν ότι "είναι δική τους η ευθύνη" και παρότι τυπικά είχαν δίκιο, δεν θα τους κόστιζε να είχαν έναν ζητά να φυλάει και τον άλλο δρόμο.
Πάντως σήμερα δεν πηγαίνω στη δουλειά. Καλό αυτό, κάθε επιπλέον μέρα εργασίας για το διδακτορικό είναι πολύτιμη, γιατί τον τελευταίο καιρό η δουλειά με είχε ψιλοπνίξει. Τώρα κάθομαι με τη μικρή Περσεφόνη αγκαλιά και ανοίγω σιγά-σιγά τα κιτάπια μου, ενώ ο ήλιος αρχίζει να κάνει τη δουλειά του. Όμορφα πράγματα.
Τις περιμένω πώς και τι αυτές τις μέρες, πάντως. Το Σάββατο το βράδυ, και ενώ το φαινόμενο ήταν σε εξέλιξη και κατέβαινε προς Αθήνα, ένιωθα μια όμορφη προσμονή και έβγαινα κάθε 10 λεπτά στο μπαλκόνι φιλικού μας σπιτιού προς τα βόρεια για να δω τι γράφει το θερμόμετρο. Κατά τις 5 το πρωί με ξύπνησε (όπως συνηθίζει τον τελευταίο καιρό) η μικρή Περσεφόνη λόγω πείνας, και ενώ της έδινα τις κροκετούλες της διέκρινα τα χιονισμένα δέντρα στον ακάλυπτο - από τότε δεν κατάφερε να με ξαναπάρει ο ύπνος και μέχρι τις 9:30 χαζοκοιμόμουν.
Καταφέραμε να οδηγήσουμε γύρω από τον Λυκαβηττό πριν κλείσει εντελώς η περιφερειακή, και εκεί κατά τις 4 το απόγευμα το θερμόμετρο έδειχνε -2. Γίναμε μάρτυρες ενός τυπικού δείγματος νεοελληνικής αρτηριοσκλήρωσης με πρωταγωνιστή την Ελληνική Αστυνομία: για όσους δεν γνωρίζουν ο Λυκαβηττός έχει δύο δρόμους που οδηγούν προς το θέατρο, τον κύριο και έναν μικρότερο που είναι μόνο κάθοδος. Η Αστυνομία είχε απαγορεύσει την άνοδο προς το θέατρο από τον κύριο δρόμο, αλλά είχε αφήσει ανοιχτό τον μικρότερο, με την δικαιολογία ότι "είναι μόνο κάθοδος". Στην επισήμανσή μου ότι αυτοκίνητα ανεβαίνουν σωρηδόν μου απάντησαν ότι "είναι δική τους η ευθύνη" και παρότι τυπικά είχαν δίκιο, δεν θα τους κόστιζε να είχαν έναν ζητά να φυλάει και τον άλλο δρόμο.
Πάντως σήμερα δεν πηγαίνω στη δουλειά. Καλό αυτό, κάθε επιπλέον μέρα εργασίας για το διδακτορικό είναι πολύτιμη, γιατί τον τελευταίο καιρό η δουλειά με είχε ψιλοπνίξει. Τώρα κάθομαι με τη μικρή Περσεφόνη αγκαλιά και ανοίγω σιγά-σιγά τα κιτάπια μου, ενώ ο ήλιος αρχίζει να κάνει τη δουλειά του. Όμορφα πράγματα.
Πολύ όμορφη ημέρα σήμερα.
Ελπίζω να κυλήσει έτσι.
Ακόμη και με "εσωτερική" δουλειά!
ουτε κι εγω πηγα δουλεια σημερα, αλλα μολις μπορεσα να κατσω στο πισι. μαι κενη μερα και ειδικα χιονισμενη, σημαινει ζεστο καφε στην πιο κοντινη καφετερια, με θεα τη λευκη πλατεια!
σε σενα ομως το σκηνικο συνοδευτηκε και απο την ομορφη περσεφονη!καθε φορα που κανει κρυο θα θελα κι εγω να εχω ενα κατοικιδιο !!!φιλιαααααααααα
lifewhispers, υπέροχη η έκπληξη...
Η λέξη Ζγκατάψυξ χρησιμοποιείται ευρέως στην καθημερινή πράξη και είναι απολύτως φυσιολογική για έναν Μυτιληνιό
Δηλαδή για εμάς η λέξη αυτή δεν είναι ανέκδοτο όπως για όλη την Ελλάδα, είναι φυσιολογική Λέξη (συμπτηγμένη έκφραση)
Επισκεφτείτε το νησί μας για να ανακαλύψετε έναν μικρό χαμένο Παράδεισο, ένα νησί το οποίο ΔΕΝ ακολουθεί το Λάιφ Στάιλ έγκλημα του Κωστόπουλου κι όλων των φίλων του
Εμείς στη Μυτιλήνη ξέρουμε να αυτοσαρκαζόμαστε και να χαιδεύουμε τις υπέροχες αυτές λεπτομέρειες του λαικού μας πολιτισμού
Θα ήμουν πολύ ευτυχής αν οι ομογενοποιημένοι ομογενείς μου σταματούσαν να προσδιορίζουν τους εαυτούς τους από τα εγχώρια Ταμπλόιντ έστω για μια μέρα, για μια μέρα ζωής.
Το χωριό του Αστερίξ σας περιμένει για μοναδικές μπούφλες και μέσα στο χιόνι βρίσκω την ευκαιρία να πώ:
Καλές Διακοπές!