Saturday night
Και ενώ όσοι δεν έχουν φύγει (ακόμα) για διακοπές θα χτυπάνε ποτάκια σε κανένα παραλιακό μπαράκι, ή θα ετοιμάζονται για να βγουν, ή τέλος πάντων θα είναι στα προεόρτια ή το κυρίως πιάτο της εξόδου, εγώ βρίσκομαι στο σπίτι και το γλεντάω με καρπούζι και ένα μπουκάλι παγωμένο Evian, ακούγοντας το live των Portishead στη Νέα Υόρκη. Το έτερον ήμισυ εργάζεται και δεν προβλέπεται να τελειώσει πριν τη μία-μιάμιση, αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που δεν είμαι έξω. Θα μπορούσα να είχα κανονίσει διάφορα με φίλους αλλά η αλήθεια είναι ότι δε μου κάνει καμία αίσθηση να βγω Σαββατιάτικα.
Ανέκαθεν η έξοδος αυτή την ημέρα μου προκαλούσε ένα κάποιο άγχος. Να ντυθώ ωραία, να "φορέσω την πιο καλή μου διάθεση" (τη μισώ αυτή την έκφραση) και να το παίξω smart και έτοιμος-για-όλα, ακόμα κι αν το μόνο που ήθελα ήταν να χωθώ στο κρεβάτι μου με ένα βιβλίο και μια μπύρα. Αλλά λίγες ήταν οι φορές που πέρασα πραγματικά καλά, και για πολλούς άλλους λόγους εκτός από το ότι ήταν Σαββατόβραδο. Άσε που έξοδος στο Κολωνάκι το Σάββατο είναι η χειρότερη τιμωρία που μπορείς να μου επιβάλλεις, γιατί ως hot-spot μαζεύεται όλη η Αθήνα and then some. Και φυσικά, η επόμενη μέρα είναι η Κυριακή, που είναι μακράν η πιο μισητή μέρα της εβδομάδας.
Καταλαβαίνω ότι για μερικούς είναι η μοναδική ευκαιρία εξόδου, λόγω σχολείου, εργασίας, οικονομικών δυσκολιών, οικογενειακών περιορισμών κλπ. και το σέβομαι απόλυτα. Απλώς αντιτίθεμαι στην συνειδητή επιλογή του Σαββάτου ως ημέρας διασκέδασης και κοινωνικής συναναστροφής μεταξύ άλλων εναλλακτικών. Προσωπικά προτιμώ την Παρασκευή, για το λόγο ότι ένα ευχάριστο βράδυ π.χ. με φίλους, για ποτό ή για φαγητό προσφέρει μεγαλύτερη απόλαυση όταν έρχεται ως επιστέγασμα μιας κουραστικής εργάσιμης ημέρας/εβδομάδας. Στο τέλος της βραδιάς η κούραση έχει πάρει μια γλυκειά γεύση και έχει βοηθήσει να φύγουν τα κατάλοιπα του συσσωρευμένου άγχους πολύ πιο εύκολα.
Επειδή όμως δεν είναι όλα τα Σαββατόβραδα τα ίδια σε όλο τον κόσμο, σας αφήνω με το πιο συγκλονιστικό τραγούδι που γράφτηκε ποτέ για το Σαββατόβραδο στο μοναδικό μέρος που θα ήθελα να βρίσκομαι αυτή τη στιγμή...
Ανέκαθεν η έξοδος αυτή την ημέρα μου προκαλούσε ένα κάποιο άγχος. Να ντυθώ ωραία, να "φορέσω την πιο καλή μου διάθεση" (τη μισώ αυτή την έκφραση) και να το παίξω smart και έτοιμος-για-όλα, ακόμα κι αν το μόνο που ήθελα ήταν να χωθώ στο κρεβάτι μου με ένα βιβλίο και μια μπύρα. Αλλά λίγες ήταν οι φορές που πέρασα πραγματικά καλά, και για πολλούς άλλους λόγους εκτός από το ότι ήταν Σαββατόβραδο. Άσε που έξοδος στο Κολωνάκι το Σάββατο είναι η χειρότερη τιμωρία που μπορείς να μου επιβάλλεις, γιατί ως hot-spot μαζεύεται όλη η Αθήνα and then some. Και φυσικά, η επόμενη μέρα είναι η Κυριακή, που είναι μακράν η πιο μισητή μέρα της εβδομάδας.
Καταλαβαίνω ότι για μερικούς είναι η μοναδική ευκαιρία εξόδου, λόγω σχολείου, εργασίας, οικονομικών δυσκολιών, οικογενειακών περιορισμών κλπ. και το σέβομαι απόλυτα. Απλώς αντιτίθεμαι στην συνειδητή επιλογή του Σαββάτου ως ημέρας διασκέδασης και κοινωνικής συναναστροφής μεταξύ άλλων εναλλακτικών. Προσωπικά προτιμώ την Παρασκευή, για το λόγο ότι ένα ευχάριστο βράδυ π.χ. με φίλους, για ποτό ή για φαγητό προσφέρει μεγαλύτερη απόλαυση όταν έρχεται ως επιστέγασμα μιας κουραστικής εργάσιμης ημέρας/εβδομάδας. Στο τέλος της βραδιάς η κούραση έχει πάρει μια γλυκειά γεύση και έχει βοηθήσει να φύγουν τα κατάλοιπα του συσσωρευμένου άγχους πολύ πιο εύκολα.
Επειδή όμως δεν είναι όλα τα Σαββατόβραδα τα ίδια σε όλο τον κόσμο, σας αφήνω με το πιο συγκλονιστικό τραγούδι που γράφτηκε ποτέ για το Σαββατόβραδο στο μοναδικό μέρος που θα ήθελα να βρίσκομαι αυτή τη στιγμή...
Έτσι οι έξοδοι μας είναι περιορισμένοι πια, αλλά δεν μας κοστίζει καθόλου αυτό, σε βεβαιώνω...Εξ' άλλου, συχνά μαζευόμαστε σε σπίτι φίλων,και περνάμε-συνήθως-καλύτερα! :)
Καλήμέρα
(wraio to song poy ebales)
sabbatobrado zestoo k gw se briskww me thn plath soy ston gkremismeno toixoo salala
Δεν ξέρω, πιθανόν να γερνάω και γκρινιάζω.
Πήρα το αγαπημένο ποδηλατάκι λίγο πριν τη δύση και ανέβηκα προς Πεντέλη μεριά.
Άριστη αερόβια γυμναστική και όχι μόνο. Η γαλήνη και η ηρεμία της ψυχής μου και το πράσινο που είδα [σ.σ. μέχρι να τα κάψουν κι αυτά :-ρ] με αποζημίωσε. Κι όταν έφτασα σχετικά ψηλά και είχε πέσει πια το σκοτάδι, προστέθηκε και η θέα της μεγαλούπολης με τα φώτα της...
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πας Κολωνάκι. Υπαρχουν ένα σωρό πολύ καλύτερα μέρη στην Αθηνα!
Χαίρομαι που σας αρέσει η Παρασκευή για κοινωνικές συναναστροφές και σας χαλαρώνει από το άγχος της εβδομάδας, και ακόμα περισσότερο χαίρομαι που το Σάββατο δεν αποτελεί μονόδρομο στις επιλογές σας. Lifewhispers, joan και zero2one μ'αρέσει your point of view. Όντως το Σάββατο κάνω διάφορα άλλα πράγματα πέραν της κλασικής εξόδου για διασκέδαση. Δεν ξέρω αν μπορείς να τα χαρακτηρίσεις "εναλλακτικά" αλλά τέλος πάντων δεν είναι και απόλυτα mainstream. Όπως τα ωραία που έγραψες, Auburn Kate.
Natassaki, τώρα που οι φίλοι ανοίγουν σιγά-σιγά τα δικά τους σπίτια συνειδητοποιώ πόσο ωραίες είναι τέτοιες συγκεντρώσεις. Κι αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που δε γουστάρω το έξω.
Άρα, narita, δεν υπάρχει λόγος να μελαγχολείς από τη στιγμή που υπάρχουν πολύ πιο ενδιαφέρουσες επιλογές. Αν μέναμε στα ίδια και τα ίδια θα έπρεπε να ανησυχούμε, όχι τώρα.
Krot, αυτό που λες εννοείται. Έχω να βγω στο Κολωνάκι κάτι χρόνια! Το αφήνω για τους άλλους... εγώ προτιμώ το Κολωνάκι ήσυχο και μελαγχολικό, όπως δηλαδή πρέπει να είναι χωρίς τις ορδές των βαρβάρων που καταφτάνουν κάθε Σ/Κ και την ποζεριά που λέει ο pan.
Το τραγούδι πολύ καλό από ένα group που μου άρεσε που τους είδα και live 2 φορές.