Παίρνω πάσα από τον τιτανομεγιστοτεράστιο Narita για τους αγαπημένους ταξιδιωτικούς προορισμούς που έχω επισκεφτεί ή που θα ήθελα να επισκεφτώ ή που τέλος πάντων μου έχουν κάνει κλικ και αξίζουν να μπουν στη λίστα με τα μέρη προς επίσκεψη.

Βασική προϋπόθεση για να χτυπήσει ένας προορισμός το top 5 είναι να έχει ενδιαφέρουσα κουζίνα. Γιατί τι να τα κάνεις κύριε τα μουσεία και τα πάρκα αν πρέπει να τη βγάζεις με σάντουιτς και καρότα βραστά; Ενώ αν η κουζίνα είναι challenging για τον ουρανίσκο (που σημαίνει πολλά spices και μπαχαρικά) και ουχί για το στομάχι, όλα είναι πιο ωραία. Αν μάλιστα είσαι με το έτερον ήμισυ ακόμα καλύτερα γιατί ως γνωστόν ο έρωτας περνάει από το στομάχι (να αγιάσει αυτός που το είπε). Επίσης μπορείς πάντοτε να καταφύγεις στην ultimate δικαιολογία αν ένα ταξίδι δεν σε ικανοποίησε: "Τουλάχιστον φάγαμε καλά".

Με βάση τα παραπάνω, οι top-5 προορισμοί που θα ήθελα να επισκεφτώ από άποψης γεύσεων είναι:

1. Ταϊλάνδη - το απόλυτο γευστικό όνειρο. Curries, stir-fries και stinky tofu (βλέπε και δίπλα) από πλανόδιους πωλητές. Αφήστε με εκεί και πάρτε με πίσω όταν θα έχω φτάσει 200 κιλά.
2. Ινδία. Όσο πιο καυτερό τόσο πιο νόστιμο. Αυτό μόνο, τέλος. Υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να την επισκεφτώ τον Μάρτιο.
3. Μαρόκο. Θεωρητικά το πιο εύκολο ταξίδι. Μια από τις πιο εκλεπτυσμένες γευστικά κουζίνες, σύμφωνα με τους connoisseurs. Φαντασίωση: εγώ, στη γνωστή πλατεία Djemaa el Fna του Marrakech να δοκιμάζω φαγητά από όλους τους πλανόδιους κατά τη διάρκεια της νύχτας που η πλατεία παίρνει ζωή.
4. Ιράν. Εδώ μιλάμε για δύσκολο ταξίδι που όμως αποζημιώνει γευστικά. Kebab, sabzi, ρύζι με χίλιους τρόπους, doogh για το τέλος. Όποιος έχει πάει στο περσικό εστιατόριο που βρίσκεται κάπου στο Χαλάνδρι (οι λεπτομέρειες μου διαφεύγουν) έχει πάρει μια πολύ καλή γεύση. Βέβαια, άλλο Χαλάνδρι, άλλο Τεχεράνη lol
5. Κίνα. Θα ήθελα να ξαναπάω μόνο επειδή δε δοκίμασα τις πιο "δύσκολες" και περίεργες ως αηδιαστικές για ορισμένους γεύσεις που ξεδιπλώνονταν μπροστά μου στην αγορά στην περιοχή Wanfujing (βλέπε προηγούμενο post για Πεκίνο) και που δεν το έκανα από ευγένεια προς τον Γερμανό συνάδελφο (γμτ).

Α ρε Narita τι μου κάνεις πρωινιάτικα και μου άνοιξε η όρεξη. Πάω στο φούρνο για κανένα κουλούρι. In the meantime, πασάρω στους αγαπητούς spikon, natassaki, παπί.

Photo © wikipedia