Out of order
Σήμερα είναι από εκείνες τις μέρες που το σύστημά μου δε λέει ν' ανοίξει. Παρότι προσπάθησα να ξεκουραστώ το Σαββατοκύριακο (τρόπος του λέγειν, εγώ χρειάζομαι 5-6 μήνες συνεχούς ύπνου για να αναπληρώσω τις δυνάμεις μου), σήμερα ξύπνησα πιο πτώμα από ποτέ. Από εκείνη τη στιγμή λειτουργώ σε safe mode, με ενεργοποιημένες τις ελάχιστες λειτουργίες. Ούτε λόγος για αναλυτική σκέψη και πιο πολύπλοκες αναζητήσεις πέρα από το τηλέφωνο του καφέ για τον απαραίτητο espresso. Έχουν γίνει τόσα και τόσα αυτές τις μέρες που σε άλλες συνθήκες θα ήθελα να σχολιάσω αλλά τα βλέπω και απλά τα προσπερνάω γιατί η γκλάβα μου δε στροφάρει ούτε στο ελάχιστο σήμερα. Είμαι ένα ζόμπι που πληκτρολογεί.
Ίσως συνετέλεσε το γεγονός ότι χτες βράδυ ξύπνησα με έναν τρομακτικό πονοκέφαλο στη μέση της νύχτας και επί μισή ώρα (μέχρι να δράσουν τα 2 απανωτά Depon που κατέβασα) στριφογύριζα στο κρεβάτι ψάχνοντας να βρω μια θέση στην οποία δεν θα υπέφερα. Έχει τύχει σε κανένα να ξυπνήσει στις 4 το πρωί με οικτρό πονοκέφαλο σε σημείο που η γκιλοτίνα να φαντάζει ως λύτρωση; Κάπως έτσι ήμουν χτες βράδυ.
Και έχει και αυτή την καταραμένη ζέστη που το κάνει ακόμα χειρότερο. Φανταστείτε τι ζέστη δημιουργείται σε ένα χώρο με καμιά 15αριά μηχανήματα γραφείου (PC, φωτοτυπικά, οθόνες κλπ.) και 5-6 άτομα ανά πάσα στιγμή της ημέρας. Και όμως αυτός ο χώρος ψύχεται από ένα μόνο κλιματιστικό που κάνει ό,τι μπορεί το καημένο αλλά δεν αρκεί.
Φανταστείτε με λοιπόν σήμερα: κακοκοιμισμένος, ζαλισμένος από τη ζέστη και τον πονοκέφαλο, και με 4 ακόμα εργάσιμες μέχρι το Σ/Κ που έρχεται. Ω, ναι, σήμερα είναι Τσαγκαροδευτέρα με όλη τη σημασία της λέξης. Τελικά καταλήγω στο συμπέρασμα ότι όσο περισσότερο ξεκουράζεσαι το Σαββατοκύριακο τόσο λιγότερο αντέχεις πλέον την κούραση της εβδομάδας που έρχεται. Και η Δευτέρα είναι πάντοτε ένα σοκ ανάμεσα στην ξεκούραση του Σ/Κ που δεν έχει προλάβει να επέλθει και την κόπωση της εργάσιμης ημέρας που ακολουθεί.
Αυτά. Και που κατάφερα να κάνω αυτό το post κατόρθωμα είναι μιλάμε. Περισσότερα από αύριο.
Ίσως συνετέλεσε το γεγονός ότι χτες βράδυ ξύπνησα με έναν τρομακτικό πονοκέφαλο στη μέση της νύχτας και επί μισή ώρα (μέχρι να δράσουν τα 2 απανωτά Depon που κατέβασα) στριφογύριζα στο κρεβάτι ψάχνοντας να βρω μια θέση στην οποία δεν θα υπέφερα. Έχει τύχει σε κανένα να ξυπνήσει στις 4 το πρωί με οικτρό πονοκέφαλο σε σημείο που η γκιλοτίνα να φαντάζει ως λύτρωση; Κάπως έτσι ήμουν χτες βράδυ.
Και έχει και αυτή την καταραμένη ζέστη που το κάνει ακόμα χειρότερο. Φανταστείτε τι ζέστη δημιουργείται σε ένα χώρο με καμιά 15αριά μηχανήματα γραφείου (PC, φωτοτυπικά, οθόνες κλπ.) και 5-6 άτομα ανά πάσα στιγμή της ημέρας. Και όμως αυτός ο χώρος ψύχεται από ένα μόνο κλιματιστικό που κάνει ό,τι μπορεί το καημένο αλλά δεν αρκεί.
Φανταστείτε με λοιπόν σήμερα: κακοκοιμισμένος, ζαλισμένος από τη ζέστη και τον πονοκέφαλο, και με 4 ακόμα εργάσιμες μέχρι το Σ/Κ που έρχεται. Ω, ναι, σήμερα είναι Τσαγκαροδευτέρα με όλη τη σημασία της λέξης. Τελικά καταλήγω στο συμπέρασμα ότι όσο περισσότερο ξεκουράζεσαι το Σαββατοκύριακο τόσο λιγότερο αντέχεις πλέον την κούραση της εβδομάδας που έρχεται. Και η Δευτέρα είναι πάντοτε ένα σοκ ανάμεσα στην ξεκούραση του Σ/Κ που δεν έχει προλάβει να επέλθει και την κόπωση της εργάσιμης ημέρας που ακολουθεί.
Αυτά. Και που κατάφερα να κάνω αυτό το post κατόρθωμα είναι μιλάμε. Περισσότερα από αύριο.
(και πολύ είναι ενα μέτρο για κάθε γραφείο: το δικό μου ίσα ίσα που χωράει το λαπτοπ)
Αχ, τί ωραίες συνθήκες είναι αυτές για έρευνα...τί άλλο να θέλει πια ένας υποψήφιος διδάκτορας;
"θα έρθει και για μας μια κυριακή"!
πι!
Περίπου 15 τετραγωνικά κι εμείς, με γραφεία για 6 άτομα και άλλη μια θέση εργασίας κενή. Τουλάχιστον έχουμε όλοι μεγάλα γραφεία με αρκετό χώρο, βιβλιοθήκες κλπ.
Εγώ πάντως είμαι σχετικά μακριά από το πεδίο δράσης του A/C και τις μεσημεριανές ώρες υποφέρω.
@ παπί
Αν είναι σαν τη χτεσινή που δεν μπορούσα να κοιμηθώ λόγω πονοκεφάλου καλύτερα να μην έρθει ποτέ lol
@ natassaki
Τουλάχιστον ο μπόμπιρας είναι μια καλή δικαιολογία για τον πονοκέφαλο lol. Εμένα που με έπιασε άνευ λόγου και αιτίας τι να πω;
gia to kator8oma tu post
Υ.Γ. Σου τα λεει καποιος που εχει κανει επιστομικα πονηματα για την αδρανεια! :))
Μεγάλο κατόρθωμα σου λέω. Αφού ούτε τα βασικά δε μπορούσα να κάνω χτες.
@ 2σχ2
Απόλυτα σωστό. Η αδράνεια είναι λούμπα που έτσι και πέσεις δύσκολα βγαίνεις μετά.