Η βενζίνη τελείωσε
Δεν έχω κίνητρο πλέον να προσπαθήσω άλλο. Η βενζίνη τελείωσε, το αμάξι δεν προχωράει και δεν φαίνεται βενζινάδικο στον ορίζοντα. Όλο έλεγα ότι πρέπει να προσπαθώ για μένα, για την πάρτη μου, και ξεκινούσα και ξανάξεκινούσα, έκανα μερικά βήματα μπρος και ξανασταματούσα. Ε, αυτή τη φορά είναι οριστικό.
Και έχει αρχίσει να φαίνεται. Δουλειές της μίας μέρας μου παίρνουν τρεις και τέσσερις. Δεν έχω καμία όρεξη για τίποτα. Ακόμα δεν έχει σκάσει η βόμβα και τα ψιλοκαλύπτω, όμως το φυτίλι σώνεται σιγά-σιγά. Αλλά αδιαφορώ. Ειλικρινά I don't give a fuck. Και αυτό είναι το πιο περίεργο. Έχω αδειάσει. Έχω χάσει τη χαρά για το ο,τιδήποτε. Το βιολογικό μου ρολόι έχει τρελαθεί. Παίρνω βάρος χωρίς να τρώω. Αισθάνομαι κουρασμένος 24 ώρες το 24ωρο, κομμάτια μιλάμε. Νιώθω ότι είμαι ο τελευταίος τροχός της αμάξης, ότι άλλοι προδιαγράφουν το μέλλον μου όπως τους βολεύει χωρίς να με λαμβάνουν υπόψη. Αλλά το βασικό είναι η αδιαφορία. Εγώ που σκοτωνόμουν στη δουλειά από το αίσθημα ευθύνης τώρα τα έχω όλα γραμμένα.
Προσπαθώ να κοροϊδέψω τον εαυτό μου ότι έχω ενδιαφέροντα, ότι ψάχνομαι κλπ. με μαλακίες ποστ σ' αυτό το μπλογκ, μπας και το φέρω από δω, το φέρω από κει και το σώσω, μπας και ξεχαστώ. Αλλά πάντοτε στο τέλος της ημέρας θα υπάρχει κάτι που θα μου το θυμίζει. Δεν έχω άλλο κουράγιο να προσπαθώ.
Δε μπορώ να γράψω άλλο. Συγγνώμη.
Και έχει αρχίσει να φαίνεται. Δουλειές της μίας μέρας μου παίρνουν τρεις και τέσσερις. Δεν έχω καμία όρεξη για τίποτα. Ακόμα δεν έχει σκάσει η βόμβα και τα ψιλοκαλύπτω, όμως το φυτίλι σώνεται σιγά-σιγά. Αλλά αδιαφορώ. Ειλικρινά I don't give a fuck. Και αυτό είναι το πιο περίεργο. Έχω αδειάσει. Έχω χάσει τη χαρά για το ο,τιδήποτε. Το βιολογικό μου ρολόι έχει τρελαθεί. Παίρνω βάρος χωρίς να τρώω. Αισθάνομαι κουρασμένος 24 ώρες το 24ωρο, κομμάτια μιλάμε. Νιώθω ότι είμαι ο τελευταίος τροχός της αμάξης, ότι άλλοι προδιαγράφουν το μέλλον μου όπως τους βολεύει χωρίς να με λαμβάνουν υπόψη. Αλλά το βασικό είναι η αδιαφορία. Εγώ που σκοτωνόμουν στη δουλειά από το αίσθημα ευθύνης τώρα τα έχω όλα γραμμένα.
Προσπαθώ να κοροϊδέψω τον εαυτό μου ότι έχω ενδιαφέροντα, ότι ψάχνομαι κλπ. με μαλακίες ποστ σ' αυτό το μπλογκ, μπας και το φέρω από δω, το φέρω από κει και το σώσω, μπας και ξεχαστώ. Αλλά πάντοτε στο τέλος της ημέρας θα υπάρχει κάτι που θα μου το θυμίζει. Δεν έχω άλλο κουράγιο να προσπαθώ.
Δε μπορώ να γράψω άλλο. Συγγνώμη.
Θα βγεις απ' αυτό. Η μόνη εγγύηση στη ζωή είναι ότι όλα είναι παροδικά.
Εύχομαι να έχεις μια όμορφη μέρα.
Μια φάση είναι, θα περάσει.
Σας ευχαριστώ πολύ-πολύ για τις συμβουλές. Δεν έχω το κουράγιο να απαντήσω σε καθέναν ξεχωριστά, να με συγχωρείτε. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι δεν θα το αφήσω έτσι.
Να 'στε καλά.