Μετά από πρόσκληση της lifewhispers ανεβάζω 7+1 ξεχωριστές και αγαπημένες ταινίες, που με έχουν σημαδέψει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Το "μπλε" του τίτλου δεν σημαίνει τίποτα, απλώς κάποια στιγμή που ζήτησα από ένα φίλο (πριν από πολλά πολλά χρόνια) να φτιάξει μια λίστα με τους 10 αγαπημένους δίσκους του μου έδωσε ένα χαρτί που έγραφε "10 μπλε δίσκοι" - από τότε μου κόλλησε να το χρησιμοποιήσω κι εγώ σε κάποια λίστα, και να που ήρθε η στιγμή...

7+1 μπλέ ταινίες, λοιπόν:

1. Βοήθεια ο Βέγγος! Φαλακρός Πράκτωρ 000 (1967)









Μη γελάτε καθόλου, ή μάλλον γελάστε άφοβα. Η πιο σουρρεαλιστική ταινία ever, χιούμορ που δεν έχει χάσει ούτε μια ικμάδα από τη φρεσκάδα του και που ακόμα και σήμερα βάζει τα γυαλιά στις κάθε λογής "κωμωδίες" που μας πλασάρουν (συνομωταξίας Safe Sex κλπ). Φυσικά μόνο ο Θανάσης Βέγγος, αυτός ο τεράστιος καλλιτέχνης και άνθρωπος, θα μπορούσε να έχει γυρίσει μια τέτοια ταινία.

2. Το Τέρας (1994)









Μπενίνι στα καλύτερά του, πριν γίνει ευρύτερα γνωστός. Ατελείωτο γέλιο που κλιμακώνεται επικίνδυνα όσο η ταινία εξελίσσεται. Η σκηνή που ο Μπενίνι πηγαίνει να εξεταστεί για το δίπλωμα των Κινεζικών και φεύγει άπραγος είναι σκηνή για ανθολογία κωμικού κινηματογράφου.

3. Underground (1995)









Απλά συγκλονιστικό. Ξέχειλο πάθος στη σκηνοθεσία του Κουστουρίτσα, εκπληκτικοί συμβολισμοί και εικόνες, και συγκίνηση για ένα κράτος και καμιά δεκαριά λαούς που θα μπορούσαν μετά τον Α' Παγκόσμιο να ζήσουν ειρηνικά αλλά επέλεξαν λάθος δρόμο. Στα συν φυσικά και το κλασικό πλέον soundtrack του Μπρέγκοβιτς.

4. Συνήθεις Ύποπτοι (1995)









Η μοναδική ταινία που σε χτυπάει in reverse. Το εκπληκτικότερο τέλος που έχει γυριστεί ποτέ, για να μείνεις με ανοιχτό το στόμα όσο θα πέφτουν οι τίτλοι τέλους κι ακόμα περισσότερο. Ο Κέβιν Σπέισι εξαιρετικός ως Βέρμπαλ Κιντ, ο Τσαζ Παλμιντέρι ως Αστυνόμος Κούγιαν από τους καλύτερους καρατερίστες του Χόλυγουντ. Την έχω δει 20+ φορές και κάθε φορά που την ξαναβλέπω είναι σαν την πρώτη.

5. Man On The Moon (1999)









Ο Τζιμ Κάρεϊ υποδύεται τον Άντυ Κάουφμαν: σε μια ταινία δύο από τους σημαντικότερους κωμικούς όλων των εποχών. Αυτό και μόνο αρκεί. Ο Κάρεϊ είναι στο στοιχείο του υποδυόμενος τον άνθρωπο που τον ενέπνευσε όσο κανένας άλλος στο να αναπτύξει το τεράστιο κωμικό ταλέντο του, με την τόσο τραγική κατάληξη μόλις στα 35 του. Λέγεται πάντως ότι ο Κάουφμαν σχεδίασε τον "θάνατό" του ως τη μεγαλύτερη παράσταση της ζωής του, κι αυτό είναι ένα ενδεχόμενο που τούτη η ταινία αφήνει ανοιχτό.

6. Fight Club (1999)









Η ειρωνεία και η κοροϊδία ξεχειλίζει από τούτη την ταινία. Τεράστιο χτύπημα στα αχαμνά της σύγχρονης κοινωνίας. Πιτ και Νόρτον (ειδικά ο δεύτερος) είναι απίθανοι, και η Έλενα Μπόναμ Κάρτερ η απόλυτη φαντασίωση. Αν και ο Τσακ Παλάνιουκ (συγγραφέας του ομώνυμου βιβλίου) δεν είναι του γούστου μου, η μετατροπή του βιβλίου σε ταινία από τον Ντέιβιντ Φίντσερ είναι από τις καλύτερες που έχω δει.

7. 28 Μέρες Μετά (2002)









Αυτή την ταινία την είδα εντελώς τυχαία στο Filmnet και έπαθα πλάκα, δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ από το ψυχοπλάκωμα. Ασύλληπτες αποκαλυπτικές σκηνές σε ένα άδειο Λονδίνο, κάπως έτσι πρέπει να είναι το τέλος του κόσμου. Το "πορτοκαλίζον" φίλτρο που χρησιμοποιεί στις εξωτερικές σκηνές σου πλακώνει την καρδιά ακόμα περισσότερο. Ο Ντάνι Μπόιλ έχει γυρίσει και άλλες ταινιάρες (Trainspotting, Shallow Grave) αλλά αυτή εδώ είναι η καλύτερή του, methinks.

και μια ακόμη (γιατί δεν μπορεί να μείνει απέξω ολόκληρος Πατσίνο)

7+1. Ο Σημαδεμένος (1983)









"You wanna fuck with me? Okay! You wanna play rough? Okay! Say hello to my little friend!"

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Αυτές είναι οι 7+1 πρώτες που μου έρχονται στο μυαλό. Τζίλντα, Star Wars 4-6, Πολίτης Κέιν, Νοσταλγία, American Beauty, Ευδοκία, Νονός, Se7en, και τόσες άλλες μου ήρθαν κατόπιν εορτής αλλά οι θέσεις είχαν κλείσει! Πώς να χωρέσεις τόσες αγαπημένες ταινίες σε 7(+1) θεσούλες;

Πασάρω στους εξής, αν δεν με έχουν προλάβει άλλοι:

Proserpina (όχι, θα μου γλύτωνες)
17 seconds (ανυπομονώ)
Σπιτόγατος (με τόσο που μένει σπίτι, όλο και κανένα DVD θα έχει δει)