Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ενώ έχω μπροστά μου ένα βουνό δουλειά, που πιθανότατα θα με κρατήσει ξάγρυπνο όλη νύχτα, εντούτοις κάθομαι και γράφω στο blog. Πρέπει κάπου να διοχετεύσω την ένταση και το άγχος, και επειδή δεν καπνίζω ούτε μου βρίσκεται πρόχειρος κανένας σάκος του μποξ το blog είναι το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό. Είπα εξάλλου σε προηγούμενο post ότι για μένα το να διατηρώ και να ανανεώνω (σε σχετικά τακτικά διαστήματα) ένα blog είναι άσκηση θάρρους και τώρα συνειδητοποιώ μία ακόμα πλευρά του, αυτή της λειτουργίας του ως "βαλβίδας" απελευθέρωσης της πίεσης.

Mood: Stressed but conscious