Βγαίνω από το λήθαργό μου για να προτείνω ένα υπέροχο blog, για το οποίο τα σημερινά "Νέα" είχαν εκτενές αφιέρωμα. Ο καπετάν-Δημήτρης υπήρξε ναυτικός επί 45 συναπτά έτη και στο blog του παραθέτει ιστορίες από το Ημερολόγιο Γέφυρας που κρατούσε καθημερινά με όλες τις λεπτομέρειες του ταξιδιού του. Βιωματική και ταυτόχρονα απλή γραφή, με έντονη παρουσία ναυτικών ιδιωματισμών και της ναυτικής ορολογίας, που σε μαγνητίζει.

Για εμάς που καταγόμαστε από οικογένεια ναυτικών και έχουμε ταξιδέψει (έστω και για λίγο) πάνω σε εμπορικό πλοίο, ο καπετάν-Δημήτρης μας φέρνει αναμνήσεις από πολύ αγαπημένα πρόσωπα με αποτέλεσμα τούτο το blog να γίνεται τόσο, μα τόσο γνώριμο. Το ρουφάς με λαιμαργία, ακολουθείς στο νοητό χάρτη του μυαλού σου όλη τη διαδρομή που περιγράφει, ζεις δίπλα στους συνταξιδιώτες, τους "ποντοπόρους ταξιδευτές" όπως λέει ο καπετάνιος, μαθαίνεις την κάθε γωνιά του σκαριού που τους φιλοξενεί. Και πολλά ακόμα...

Γράφει ο καπετάν-Δημήτρης:

"Ποτέ δεν θα πω ότι έγινα ναυτικός από την πρώτη στιγμή
Από το πρώτο κιόλας ταξίδι μου το ποντοπόρο
Δεν βιάζομαι να ωριμάσω
Η ωρίμανση θέλει τον καιρό της και εγώ τα έχω καλά με τον καιρό..."

Για εμάς τους νεαρότερους, που νομίζουμε ότι τα ξέρουμε και τα θέλουμε όλα, τούτα τα λόγια μπορεί να ακούγονται ξένα, αλλά κρύβουν μια οικειότητα που δε μπορείς να αγνοήσεις - την οικειότητα της ωριμότητας που τώρα αρχίζουμε να αισθανόμαστε...

Καπετάν-Δημήτρη να είσαι πάντα καλά.