Επετειακό
100 post, ε; Το παραδέχομαι ότι δεν περίμενα να φτάσω σε τριψήφιο αριθμό. Όχι ότι έγινε και τίποτα, big deal δηλαδή, αλλά στην αρχή είχα την εντύπωση ότι κάπου στους 5-6 μήνες (περίπου 60-70 post) θα σταματούσα. Με πήρε όμως το ποτάμι και είμαι ακόμα εδώ.
100 post μετά εξακολουθώ να μην αισθάνομαι απόλυτα άνετα με τα γραπτά μου. Διαβάζω παλιότερα post και ψιλοντρέπομαι ή σκέφτομαι πόσο διαφορετικά θα μπορούσα να τα είχα δομήσει. Αλλά τελικά καταλήγω ότι τα post μου είναι σαν τα ποπ τραγούδια: αναλώσιμα και προσωρινά. Δεν περιμένω δηλαδή να γραφτεί σε κανένα blog "θυμάμαι εκείνο το καταπληκτικό post του exitmusician πριν 4-5 χρόνια μπλα μπλα μπλα" - τα ξέρω τα όριά μου, νομίζω. Ο Freddie Mercury είχε κάποτε πει για τη μουσική του:
"My songs are like Bic razors… For fun, for modern consumption. You listen to it, like it, discard it, then on to the next. Disposable pop".
Όπου "songs" εισάγετε "posts" και όπου "listen to" εισάγετε "read", και θα πάρετε μια ιδέα τι εννοώ. Δεν είναι τυχαίο που και ο Mercury κατά βάθος έπασχε από μεγάλη ανασφάλεια για τη μουσική του παρά το θεϊκό και untouchable προσωπείο που έβγαζε προς τα έξω.
Αλλά η επίτευξη του ορόσημου των 100 posts είναι σημαντική για τον εξής λόγο. Μια από τις μόνιμες πηγές άγχους ήταν αν θα έχω κάτι να προσφέρω, είτε σε συζητήσεις, είτε ως προσωπική άποψη, είτε ακόμα και στην ερευνητική δραστηριότητά μου. Και αν για το τελευταίο ζήτημα φαίνεται ότι βρίσκω μιαν άκρη, για τα πρώτα το blog ήταν ένα αποκούμπι πρώτης τάξης. Νομίζω ότι από ένα πλήθος δημοσιεύσεων μπορείς να βγάλεις 2-3 σταγόνες ουσία και ένα ποτήρι γαρνιτούρα, όπως π.χ. από 30 χρόνια έρευνας μπορείς να βγάλεις 3-4 πρώτης ποιότητας papers και καμιά 30αριά περιφερειακά. Είναι η ουσία που με ενδιαφέρει να συγκρατήσει από μένα κάποιος που θα διαβάσει (αν αντέχει) αυτά που γράφω. Αλλά η εικόνα είναι ακόμα θολή και η ουσία δυσδιάκριτη. Γιαυτό δεν σκοπεύω να σταματήσω να γράφω, τουλάχιστον όχι στο εγγύς μέλλον.
Επειδή όμως δεν θέλω να κλείσω αυτό το post μέσα στη μιζέρια, σας χαιρετώ με ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια του 2007. Εδώ θα είμαι και στις επόμενες "επετείους" - and that's a promise!
100 post μετά εξακολουθώ να μην αισθάνομαι απόλυτα άνετα με τα γραπτά μου. Διαβάζω παλιότερα post και ψιλοντρέπομαι ή σκέφτομαι πόσο διαφορετικά θα μπορούσα να τα είχα δομήσει. Αλλά τελικά καταλήγω ότι τα post μου είναι σαν τα ποπ τραγούδια: αναλώσιμα και προσωρινά. Δεν περιμένω δηλαδή να γραφτεί σε κανένα blog "θυμάμαι εκείνο το καταπληκτικό post του exitmusician πριν 4-5 χρόνια μπλα μπλα μπλα" - τα ξέρω τα όριά μου, νομίζω. Ο Freddie Mercury είχε κάποτε πει για τη μουσική του:
"My songs are like Bic razors… For fun, for modern consumption. You listen to it, like it, discard it, then on to the next. Disposable pop".
Όπου "songs" εισάγετε "posts" και όπου "listen to" εισάγετε "read", και θα πάρετε μια ιδέα τι εννοώ. Δεν είναι τυχαίο που και ο Mercury κατά βάθος έπασχε από μεγάλη ανασφάλεια για τη μουσική του παρά το θεϊκό και untouchable προσωπείο που έβγαζε προς τα έξω.
Αλλά η επίτευξη του ορόσημου των 100 posts είναι σημαντική για τον εξής λόγο. Μια από τις μόνιμες πηγές άγχους ήταν αν θα έχω κάτι να προσφέρω, είτε σε συζητήσεις, είτε ως προσωπική άποψη, είτε ακόμα και στην ερευνητική δραστηριότητά μου. Και αν για το τελευταίο ζήτημα φαίνεται ότι βρίσκω μιαν άκρη, για τα πρώτα το blog ήταν ένα αποκούμπι πρώτης τάξης. Νομίζω ότι από ένα πλήθος δημοσιεύσεων μπορείς να βγάλεις 2-3 σταγόνες ουσία και ένα ποτήρι γαρνιτούρα, όπως π.χ. από 30 χρόνια έρευνας μπορείς να βγάλεις 3-4 πρώτης ποιότητας papers και καμιά 30αριά περιφερειακά. Είναι η ουσία που με ενδιαφέρει να συγκρατήσει από μένα κάποιος που θα διαβάσει (αν αντέχει) αυτά που γράφω. Αλλά η εικόνα είναι ακόμα θολή και η ουσία δυσδιάκριτη. Γιαυτό δεν σκοπεύω να σταματήσω να γράφω, τουλάχιστον όχι στο εγγύς μέλλον.
Επειδή όμως δεν θέλω να κλείσω αυτό το post μέσα στη μιζέρια, σας χαιρετώ με ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια του 2007. Εδώ θα είμαι και στις επόμενες "επετείους" - and that's a promise!
(και μενα δεν μαρεσουνε οι anniveries και μαλλον οσο πιο πολυ μεγαλωνω, τοσο πιο πολυ τα κανω detest!!! i wonder what the connection is..:)))
το cd αυτο του travis ειναι γενικα ομορφο..το βαζω οταν απλα οδηγω και θελω να χαθω μεσα σε μια μελωδια..perfect!!
φιλια!!!
:)
Na ta xiliaseis!
Καλή συνέχεια εύχομαι!!!
Ευτυχως που δεν σταματησες τους πρωτους 6 μήνες. Προσωπικά με εχεις βοηθήσει πολυ και το ξερεις, απο τα γραφόμενα σου εδώ μεσα.
χαιρομαι λοιπον που αθ εισαι εδω και σε άλλες επετειους, αλλα πανω απο όλα σε ευχαριστω.
:) :) :)
Καλημέρες...ότι καλύτερο! (όσα θες δηλαδή να τα γιορτάζεις)
Κάπως έτσι ένιωθα και εγώ όταν έφτασα τα 100 posts. Είχα ξανα-ξεκινήσει πιο παλιά blogs, έχω ξαναρχίσει πράγματα... πώς να τα πω;;...μεγαλεπήβολα που όμως λόγω έλλειψης χρόνου ή ιδεών τα σταμάτησα νωρίς και θυμάμαι το συναίσθημα του να έχεις διατηρήσει κάτι στην καρδιά σου και στο μυαλό σου για τόσο καιρό.
Σε δύο περίπου μήνες κλείνω και εγώ ένα χρόνο και όμως νιώθω πως έχω (όπως και εσύ) τόσα να πω και θα τα πω τα ρημάδια (και αυτό μπορείς να το εκλάβεις ως απειλή!! :p )
Let's drink to a thousand more, shall we exitmusician?
:)
Tzotza, Spirou, Μπαμπάκη, σας ευχαριστώ και υπόσχομαι ότι και να μην τα χιλιάσω τουλάχιστον θα το προσπαθήσω. Άρα ετοιμαστείτε για άπειρη παπαρολογία lol
Lifewhispers με τιμά η προσφώνηση αν και οι ευχαριστίες με κάνουν να αισθάνομαι λίγο άβολα *blush* Όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί δε χρειάζεται ρε συ μεταξύ μας :-)
Σποτόγατε, Ραδιοκέφαλη, Μάνο ευχαριστώ, οι ευχές σας είναι spot on!
Maya, ό,τι θέλεις εκτός από Babyshambles! Θα δεχόμουν όμως Libertines άνετα!
Nameless, I'll drink to that!
για κάτι bloggers σαν και εσένα.
είναι να μπει κάποιο όριο ταχύτητας ποστ τελοσπατωνε
ακούς εκεί 100 ποστς!
:PPP