Moving
Το καλύτερο που έχει συμβεί σε αυτή την άχαρη περίοδο της ζωής μου οριστικοποιήθηκε μέσα στο Σαββατοκύριακο που πέρασε. Φεύγω από το πατρικό μου και πάω να μείνω με το έτερον ήμισυ.
Ήταν ένα βήμα που έπρεπε να γίνει και που ίσως άργησε λίγο, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Το σπίτι (συγγενούς) μας παραδόθηκε έτοιμο, πλήρως επιπλωμένο και εξοπλισμένο, και το μόνο που χρειάζεται είναι η απόφαση και των δύο να φύγουμε από τα σπίτια που μεγαλώσαμε και να αρχίσουμε κάτι καινούριο μαζί.
Εντάξει, το πώς αισθάνομαι δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας. Ανακούφιση και προσμονή από τη μία, γιατί επιτέλους κάνουμε ένα βήμα παραπάνω, θλίψη από την άλλη που αφήνω το σπίτι που μεγάλωσα και ανησυχία για μία ακόμα αλλαγή που προκύπτει. Ειδικά τώρα που θα μείνει εντελώς άδειο για τους επόμενους 5-6 μήνες τουλάχιστον. Κάποιος ίσως το θεωρεί πρόκληση το να έρθει αντιμέτωπος με μια τόσο μεγάλη αλλαγή αλλά εγώ προσωπικά έχω μπουχτίσει από προκλήσεις και ριζικές αλλαγές τα τελευταία χρόνια και δεν ξέρω πώς θα το δεχτεί το σύστημά μου.
Τέλος πάντων, το πατρικό μου απαιτεί κάποιες ώρες παρουσίας την εβδομάδα, οπότε μερικές ώρες θα τις περνάω εκεί. Έχω και την ΑDSL εκεί, την οποία θα πρέπει να εκμεταλλεύομαι με κάποιον τρόπο. Δεν ψάχνω στηρίγματα και αφορμές για να γυρίζω στο πατρικό μου, απλά επισημαίνω την πραγματικότητα που λέει ότι δεν μπορείς να αφήσεις ένα σπίτι στην τύχη του. Εξάλλου η απόσταση μεταξύ των δύο σπιτιών δεν είναι μεγαλύτερη από 20 λεπτά με τα πόδια. Σκέφτομαι μάλιστα να αγοράσω ένα μικρό μηχανάκι, έστω και σαράβαλο, ειδικά για να πηγαινοέρχομαι μεταξύ των δύο σπιτιών αλλά και από και προς τη δουλειά. Μέχρις ότου λοιπόν ο αδερφός μου καταφέρει να πάρει μετάθεση στην Αθήνα (αν το καταφέρει) θα πρέπει να αφιερώνω ορισμένο από το χρόνο μου στο πατρικό μου.
Ευτυχώς το σπίτι που θα μείνουμε είναι έτοιμο, μόνο κάτι μικρές προσθήκες χρειάζεται, και μάλιστα περισσότερο από δική μας επιθυμία και λιγότερο από ανάγκη. Ορισμένα πράγματα τα αγοράσαμε το Σάββατο (ΙΚΕΑ rulez) και χτες ήμασταν εκεί αρκετές ώρες καταγράφοντας τι επιπλέον χρειαζόμαστε. Υπολογίζω ότι μέσα στον επόμενο μήνα θα έχουμε μπει κανονικά.
Να που έλαμψε μια ηλιαχτίδα μέσα στο γκρίζο των τελευταίων εβδομάδων :-)
Ήταν ένα βήμα που έπρεπε να γίνει και που ίσως άργησε λίγο, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Το σπίτι (συγγενούς) μας παραδόθηκε έτοιμο, πλήρως επιπλωμένο και εξοπλισμένο, και το μόνο που χρειάζεται είναι η απόφαση και των δύο να φύγουμε από τα σπίτια που μεγαλώσαμε και να αρχίσουμε κάτι καινούριο μαζί.
Εντάξει, το πώς αισθάνομαι δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας. Ανακούφιση και προσμονή από τη μία, γιατί επιτέλους κάνουμε ένα βήμα παραπάνω, θλίψη από την άλλη που αφήνω το σπίτι που μεγάλωσα και ανησυχία για μία ακόμα αλλαγή που προκύπτει. Ειδικά τώρα που θα μείνει εντελώς άδειο για τους επόμενους 5-6 μήνες τουλάχιστον. Κάποιος ίσως το θεωρεί πρόκληση το να έρθει αντιμέτωπος με μια τόσο μεγάλη αλλαγή αλλά εγώ προσωπικά έχω μπουχτίσει από προκλήσεις και ριζικές αλλαγές τα τελευταία χρόνια και δεν ξέρω πώς θα το δεχτεί το σύστημά μου.
Τέλος πάντων, το πατρικό μου απαιτεί κάποιες ώρες παρουσίας την εβδομάδα, οπότε μερικές ώρες θα τις περνάω εκεί. Έχω και την ΑDSL εκεί, την οποία θα πρέπει να εκμεταλλεύομαι με κάποιον τρόπο. Δεν ψάχνω στηρίγματα και αφορμές για να γυρίζω στο πατρικό μου, απλά επισημαίνω την πραγματικότητα που λέει ότι δεν μπορείς να αφήσεις ένα σπίτι στην τύχη του. Εξάλλου η απόσταση μεταξύ των δύο σπιτιών δεν είναι μεγαλύτερη από 20 λεπτά με τα πόδια. Σκέφτομαι μάλιστα να αγοράσω ένα μικρό μηχανάκι, έστω και σαράβαλο, ειδικά για να πηγαινοέρχομαι μεταξύ των δύο σπιτιών αλλά και από και προς τη δουλειά. Μέχρις ότου λοιπόν ο αδερφός μου καταφέρει να πάρει μετάθεση στην Αθήνα (αν το καταφέρει) θα πρέπει να αφιερώνω ορισμένο από το χρόνο μου στο πατρικό μου.
Ευτυχώς το σπίτι που θα μείνουμε είναι έτοιμο, μόνο κάτι μικρές προσθήκες χρειάζεται, και μάλιστα περισσότερο από δική μας επιθυμία και λιγότερο από ανάγκη. Ορισμένα πράγματα τα αγοράσαμε το Σάββατο (ΙΚΕΑ rulez) και χτες ήμασταν εκεί αρκετές ώρες καταγράφοντας τι επιπλέον χρειαζόμαστε. Υπολογίζω ότι μέσα στον επόμενο μήνα θα έχουμε μπει κανονικά.
Να που έλαμψε μια ηλιαχτίδα μέσα στο γκρίζο των τελευταίων εβδομάδων :-)
Χαίρομαι πολύ για την ηλιαχτίδα ;) (και εύχομαι να μη μείνει για πολύ έτσι αλλά να 'μεγαλώσει' :)
Άντε, γιατί έχεις ζοριστεί τελευταία.
(κανένα ψώνιο από ΙΚΕΑ θα δούμε ή..) ;)
Ηλιαχτίδα είναι ακόμα. Τα σύννεφα δεν έφυγαν...
@proserpina
Να'ναι γερά τα ρόδια, ξέρεις εσύ!
@mpampakis
Ελπίζω κι εγώ φίλε μου να είναι η αρχή μιας νέας εποχής. Ως τέτοιο το βλέπω πάντως. Τουλάχιστον στα προσωπικά πάμε καλά...
@lifewhispers
Καλό φαίνεται το σκηνικό, αν και αφορά μόνο τα προσωπικά μου γιατί για τα άλλα, άστα να πάνε (βλέπε Copycats)... Εκεί δεν διαφαίνεται βελτίωση.
Ψώνια από ΙΚΕΑ; Δεν ξέρω αν έχει νόημα να σας δείξω τον φανταστικό καθαριστή πατατών και την απίθανη ντιζαϊνάτη σιδερώστρα που πήραμε lol. Εξάλλου το σπίτι είναι ήδη επιπλωμένο, και πολύ ωραία μάλιστα, οπότε οι παρεμβάσεις θα είναι περισσότερο πρακτικές παρά αισθητικές.
Επειδή έχω όμως 1-2 ιδέες για αυτές τις πρακτικές αλλαγές δεσμεύομαι να ποστάρω μόλις εγκατασταθούμε. Εξάλλου τι σε έχουμε ολόκληρη interior designer χαχαχαχ
@keimgreek
Πραγματικά η lifewhispers ήταν η πρώτη που μου πέρασε από το μυαλό για τις αλλαγές που σκέφτομαι να κάνω. Thanx για τις ευχές, τα τελευταία χρόνια έχω σιχαθεί να πρέπει να κάνω βήματα που θέλουν θάρρος. Το μόνο που ζητάω είναι ηρεμία.
και προσεχεεεε
Άντε να απογαλακτιζόμαστε σιγά σιγά! Το ξέρετε πιστεύω ότι η Ελλάδα είναι από τις χώρες που τα παιδιά μένουν στο σπίτι των γονιών τους μέχρι...όσο πάει... Σε άλλες χώρες ενθαρρύνονται τα παιδιά μετά από κάποια ηλικία να μείνουν μόνα τους. Εδώ δύσκολα φεύγουν τα παιδιά ή τα αφήνουν οι γονείς να φύγουν...
Καλή νέα ζωή λοιπόν!
Α! Και μην αρχίσετε να παίρνετε ταπεράκια από τη μαμά! Έχει τη χάρη του να μπορείς να τα κάνεις όλα μόνος σου...
Αφού σου το λέμε όλοι, τι το σκέφτεσαι;
(Δε μου λες, είπαμε ότι δέχεσαι Paypal;)
@ germanos
Θενξ! Θα προσέχω... τη μαγειρική της συμβίας μου!
@ roidis
Σε υπέρευχαριστω (πρόσεξε τονισμό στην προ-προ-προπαραλήγουσα)! Ελπίζω αυτό το πρώτο βήμα να με βοηθήσει να την βρω την ψυχική υγεία και ηρεμία.
@ elafini
Μήπως και πάρετε καμία ιδέα για το interior design του Million Dollar Hotel!
@ σπιτόγατος
Λοιπόν, στο φαγητό (θενκ γκοντ) δεν έχω πρόβλημα. Μαγειρεύω μόνος μου και νομίζω ότι τα καταφέρνω καλά. Είμαι επίσης σίγουρος ότι αν το έτερον ήμισυ αποφασίσει να μαγειρέψει θα τα καταφέρει υπέροχα. Τα ταπεράκια πάντως δεν βλέπω να τα γλυτώνουμε!
Τα είπαμε εμείς... Τα λέμε αύριο!
με το καλό, με το δεξί, όλα να σας πάνε καλά!!
εμένα παντως μετά από 5 χρόνια, το πατρικό μου μου φαίνεται ξένο και το παιδικό μου δωμάτιο δεν με χωράει... :)