tag:blogger.com,1999:blog-10399397.post1236392112037779838..comments2023-10-21T14:36:43.389+03:00Comments on exitmusician: Δεσμοί θανάτουexitmusicianhttp://www.blogger.com/profile/16631387279465119850noreply@blogger.comBlogger8125tag:blogger.com,1999:blog-10399397.post-14721106578212006092008-11-19T11:49:00.000+02:002008-11-19T11:49:00.000+02:00Ελπίζω ο άνθρωπος να την γλίτωσε, τουλάχιστον από ...Ελπίζω ο άνθρωπος να την γλίτωσε, τουλάχιστον από ανθρώπινο επιστημονικό δυναμικό η Ινδία σκίζει.<BR/><BR/>Εμένα πάντως αν έπεφταν οι τίτλοι του τέλους στην Ανταρκτική προσπαθώντας να φτάσω την Ρωσική βάση Βοστόκ ή την Αμερικανική Άμουντσεν Σκοτ μετά από συντριβή αεροσκάφους, δε θα με χάλαγε και τόσο. Μιλάμε σκέτη υπερπαραγωγή του Χόλυγουντ.pølsemannenhttps://www.blogger.com/profile/01987616061689323620noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-10399397.post-16991961397401194112008-11-19T10:11:00.000+02:002008-11-19T10:11:00.000+02:00Το σώμα του, εκανε,ίσως, αυτό που η ψυχή του αρνιό...Το σώμα του, εκανε,ίσως, αυτό που η ψυχή του αρνιόταν... Νομίζω πως ο πραγματικός δεσμος μας με τον τοπο που αγαπαμε και ξέρουμε, είναι οι ανρωποι που λατρευουμε και κουβαλαμε μεσα μας.Αν κι εγω που στα λεω αυτα τωρα, αντιδρω πολυ "κοτίσια" οταν προκειται για τετοια θεματα. Δεν ξερω ρε συ, όταν τα κακαρώσω θα σου πω!!! :))))))Φράνσιςhttps://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-10399397.post-32702733799729058462008-11-18T15:54:00.000+02:002008-11-18T15:54:00.000+02:00Να με συγχωρείτε που αργώ να απαντήσω αλλά τις τελ...Να με συγχωρείτε που αργώ να απαντήσω αλλά τις τελευταίες μέρες δε μπορείτε να φανταστείτε τι τρέξιμο έριξα...<BR/><BR/>JoaN, νομίζω ότι όταν (αν) έχεις συναίσθηση του τι πρόκειται να επέρθει, το συγκεκριμένο θα σε επηρεάσει big time, όπως και άλλες μικρότερες επιθυμίες σου ακριβώς επειδή είναι οι τελευταίες.<BR/><BR/>Spirou, είναι ακριβώς αυτό που γράφω από πάνω. Το να θέλεις π.χ. να πιεις έναν καφέ ως η τελευταία απόλαυση στη ζωή σου και να μη μπορείς είναι πολύ μεγάλο κρίμα. Πόσο μάλλον να θέλεις να πεθάνεις στον τόπο σου και να μη μπορείς.<BR/><BR/>Charoulita, αυτή είναι μια διαφορετική σκοπιά του ίδιου γεγονότος. Η αιφνίδια απώλεια αφήνει λίγο χρόνο αδράνειας να περάσει και μετά εκρήγνυται...<BR/><BR/>Narita, :-)<BR/><BR/>N.Ago, και ποιος το θέλει; Από την άλλη who wants to live forever? (το παρατράβηξα λίγο).<BR/><BR/>Α, και καλώς ήρθες!exitmusicianhttps://www.blogger.com/profile/16631387279465119850noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-10399397.post-568879543765826182008-11-18T00:56:00.000+02:002008-11-18T00:56:00.000+02:00Πειράζει που δεν θέλω να πεθάνω! Ούτε εγώ ούτε και...Πειράζει που δεν θέλω να πεθάνω! Ούτε εγώ ούτε και κανένας άλλος. Ανέφικτο ε; <BR/>το ξέρω αλλά, τα όνειρα δεν διώκονται! :)Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-10399397.post-57270419479098351932008-11-17T15:03:00.000+02:002008-11-17T15:03:00.000+02:00papoutsi apo ton topo sou ki as einai kai to teley...papoutsi apo ton topo sou ki as einai kai to teleytaioNaritahttps://www.blogger.com/profile/00504845092198100336noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-10399397.post-47367750403807544352008-11-16T05:36:00.000+02:002008-11-16T05:36:00.000+02:00Πρόσφατα μία φίλη μου, μου περιέγραφε την ιστορία ...Πρόσφατα μία φίλη μου, μου περιέγραφε την ιστορία ενός θείου της από την Αμερική που ήρθε στη Ελλάδα μετά από 15 χρόνια. Είχαν βγει στην Πλάκα σε ένα κουτούκι και ενώ όλα κυλούσαν όμορφα και ευχάριστα εκείνος έπαθε ανακοπή. Σκέφτομαι πόσο έντονες συναισθηματικά είναι αυτές οι μέρες επιστροφής στην πατρίδα για αυτούς τους ανθρώπους που κάποτε έφυγαν και έχτισαν αλλού μία νέα ζωή. Αλλά αυτό που με κλονίζει και στις 2 ιστορίες είναι ότι κάποιοι περίμεναν αυτούς τους ανθρώπους με προσμονή και αγάπη να τους εξιστορήσουν τις εικόνες της πατρίδας ή των διακοπών και καλούνται να αντιμετωπίσουν το δεδομένο ότι δε θα τους ξαναδούν.Charoulitahttps://www.blogger.com/profile/12673305445718368160noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-10399397.post-47791570721709241242008-11-14T18:57:00.000+02:002008-11-14T18:57:00.000+02:00Ίσως να υπάρχουν όντως πιο σημαντικά πράγματα να σ...Ίσως να υπάρχουν όντως πιο σημαντικά πράγματα να σε απασχολήσουν εκείνη τη στιγμή όμως ναι,είναι άσχημο και συμφωνώ ότι θα ήθελα να πεθάνω σε καποιο μέρος που γνωρίζω.Ακούγεται τρομακτικό να νιώθεις να "πλησιάζει το τέλος" και να είσαι σε ξένη χώρα,με ξένους ανθρώπους και ξένη γλώσσα.<BR/>Φαντάζομαι και πόσο άσχημο θα είναι να πεθαίνεις τη στιγμή που έχεις επιθυμήσει το σπίτι σου,ή πόσο άσχημο θα ήταν για τη γυναίκα του να κανονίσει τα πάντα μονη της για να τον γυρίσει πίσω στην Αυστραλία.Μακάρι να μη χρειάστηκε να γίνει κάτι τέτοιο..spirouhttps://www.blogger.com/profile/07996974444341948547noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-10399397.post-49282278666808414502008-11-13T19:07:00.000+02:002008-11-13T19:07:00.000+02:00Νομίζω πως όταν έρθει εκείνη η ώρα και εφόσον το α...Νομίζω πως όταν έρθει εκείνη η ώρα και εφόσον το αντιληφθείς (-ω, -ει κλπ), θα είναι το τελευταίο πράγμα που θα σε (με, τους, μας κλπ)απασχολεί. Σίγουρα θα υπάρχουν άλλα ουσιαστικότερα να κοιτάξεις (-ω, -ει κλπ)... <BR/>...<BR/>Άσε που, αυτή η σκέψη -"πού θα ήθελα να πεθάνω" -μπορεί να οδηγήσει σε άλλες πιο ακραίες σκέψεις και πράξεις.JoaNhttps://www.blogger.com/profile/06821822790776852840noreply@blogger.com